Μόνος,
έμαθα
να εκτιμώ
την συντροφιά.
Η πιο ερωτική ιστορία:
Τελευταία ελπίδα του ποιητή,
η μούσα που δεν γνώρισε ποτέ
κι όμως
είχαν αγαπηθεί
μέσα στους ιριδισμούς των ονείρων.
Κι όμως,
έψαχνα
να εξηγώ:
Εκείνο το θαύμα
της τρυφερότητας,
το λημέρι
της κορυφογραμμής,
τ΄ άστρα
που κοκκινίζουν,
τη γωνία
του στήθους σου στο δικό μου,
το ασημένιο σου βλέφαρο.
Άγιοι της Ξενιτιάς νοσταλγικοί.
Στεναγμοί αγγέλων στα τριαντάφυλλα.
©Αντώνης Περδικάρης - Ποίηση
Δημοσίευση σχολίου