Νύχτα που με κρατάς
Τα χέρια σηκώνω στην αστροφεγγιά
Όλα τα μάκρη σου για να θωρώ
Βαθιά μου όμορφα, θλιμμένα αστέρια
Πως ν’ αφήσω την λάμψη σας
Να σας απαρνηθώ
Βαθιά μου όμορφα, θλιμμένα μάτια
Χάδι πνοής μες στην ψυχή
Στο στήθος μου σκίρτημα
Φτερά στην καρδιά
Αγάπη στα χέρια μου
Έλα στην νύχτα μου και φώτισε την
Ψίθυροι τα σ’ αγαπώ
Είναι η μοναξιά βαριά
Οι κάμποι της απέραντοι
Aμέτρητα τα πεφταστέρια
Και πως να πεις σ αγαπώ
Τα βάθη απύθμενα
Τόσο μικρές αγάπες
Τόσο πολλές οι λύπες
©Αντώνης Περδικάρης - Ποίηση
Δημοσίευση σχολίου