• ΠΡΙΓΚΗΠΙΚΟ
  • Το μόνο σου λάθος - Θέα Νικολάου - Από τη συλλογή «Μικροφιλοσοφίες»
  • ΤΙ ΘΑ ΕΛΕΓΕΣ
  • Και η ζωή δεν φημίζεται για την υπομονή της - Ζανέτα Κουτσάκη
  • ΓΡΑΦΕΙ:Η ΜΑΡΙΑ ΙΩΑΝΝΟΥ – ΦΙΛΗ
  • ΣΚΙΕΣ
  •  ΧΙΜΑΙΡΑ
  • Το Απέραντο του Ονείρου
  •  ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ... Χωρίς σκηνικά και πράξεις
  • ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΦΩΣ
  • ΓΙΑ ΤΟ ΘΥΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ  Mahatma Gandh
  • ~ Χαμένα χρόνια ~
  • Αερικό / Αντώνης Περδικάρης
  • Αντώνης Περδικάρης - ΣΚΙΕΣ - Ποίηση
  • Λίγα λόγια
  • ΘΑΥΜΑ
  • ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ ΔΕΙΛΙΝΟΥ
  • ΚΥΡΙΑ: ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
  • ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΖΑΡΩΣΑΝ ... ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΡΑΣΑΝ - ΘΕΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
  • ~ Επέτειος ~
©ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΡΔΙΚΑΡΗΣ - Ποίηση, Λογοτεχνία, Ποιητικές Συλλογές, Ποιητικές Ανθολογίες.

ΩΡΑ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ - © ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΡΔΙΚΑΡΗΣ - ΠΟΙΗΣΗ


ΩΡΑ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ

Αυτό δεν το περίμενα ούτε το επεδίωξα
Δεν πίστευα ότι υπήρχε
Κανείς δεν μπορεί να φάνταστεί ούτε να θεραπεύσει

Σαν το κύμα που χάραζε θεράπευε το γέλιο σου
Στην καρδιά της Άνοιξης μπουμπούκι π' άνθιζε

Χάραζε το γλυκό πρόσωπό σου στα όνειρα που έντυναν τη νύχτα
Λουλούδι στα γαλάζια νερά σαν το χνούδι στις οπώρες

Κι αν κρύφτηκαν η γη και ο παράδεισος
Δεν υπήρξε μεγαλύτερη ευτυχία για μένα από μια μέρα πλάι σου

Σαν τα πουλιά ο χωματόδρομος μας έτρεφε
Το βελούδο του ήλιου ολοτρέμουλο

Τώρα ξεσπά ο πόνος μες στο σκοτάδι
Δάκρυα βροχής που πρέπει να πέσουν
Τα δέντρα λυπημένα γέρνουν
Γέρνουν και οι σκιές τους

Ανήσυχη και η θάλασσα
Ανήσυχη σκεπάζει τα μικρά της
Τα προβατάκια της από τη λαίλαπα και τις αστραπές της νύχτας

Τα σπίτια σιωπηρά
Είναι η ώρα που περνούν οι ψυχές
Είναι η στιγμή που όλα κρύβονται

© Αντώνης Περδικάρης – Ποίηση 

Εγγραφείτε στο κανάλι YouTube του ποιητή για περισσότερα βίντεο:
https://www.youtube.com/channel/UCU43NlvjkcsmTSsUbNbVoYg

 

Ανακαλύψτε τον ποιητή στα social media
👉 Blog https://onirokataskevastis.blogspot.com
👉 Facebook page https://www.facebook.com/antonisperdikarhs/
👉 Ομάδα facebook https://www.facebook.com/groups/807921012645497

 

 

1 σχόλιο :

  1. ΩΡΑ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ

    Αυτό δεν το περίμενα ούτε το επεδίωξα
    Δεν πίστευα ότι υπήρχε
    Κανείς δεν μπορεί να φάνταστεί ούτε να θεραπεύσει

    Σαν το κύμα που χάραζε θεράπευε το γέλιο σου
    Στην καρδιά της Άνοιξης μπουμπούκι π' άνθιζε

    Χάραζε το γλυκό πρόσωπό σου στα όνειρα που έντυναν τη νύχτα
    Λουλούδι στα γαλάζια νερά σαν το χνούδι στις οπώρες

    Κι αν κρύφτηκαν η γη και ο παράδεισος
    Δεν υπήρξε μεγαλύτερη ευτυχία για μένα από μια μέρα πλάι σου

    Σαν τα πουλιά ο χωματόδρομος μας έτρεφε
    Το βελούδο του ήλιου ολοτρέμουλο

    Τώρα ξεσπά ο πόνος μες στο σκοτάδι
    Δάκρυα βροχής που πρέπει να πέσουν
    Τα δέντρα λυπημένα γέρνουν
    Γέρνουν και οι σκιές τους

    Ανήσυχη και η θάλασσα
    Ανήσυχη σκεπάζει τα μικρά της
    Τα κύματα της από τη λαίλαπα και τις αστραπές της νύχτας

    Τα σπίτια σιωπηρά
    Είναι η ώρα που περνούν οι ψυχές
    Είναι η στιγμή που όλα κρύβονται

    © Αντώνης Περδικάρης – Ποίηση

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Copyright © 2025 Ονειροκατασκευαστης.