ΤΟ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΟ ΠΟΙΗΜΑ, ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΡΔΙΚΑΡΗΣ - ΠΟΙΗΣΗ

Καταγάλανη είσαι θάλασσα
και πως να σου μιλήσω
Μ΄ όνειρα τα δέντρα έντυσα
και πως να σε κρατήσω

Πόσο σ’ αγάπησα κανένας δε θα βρει
κι’ είναι πέρα από τα σύνορα του κόσμου
Λάμπουν τα μάτια σου σαν φωτεινή πηγή
ασπασμός αγγέλων προς τ άστρα του θόλου
...
Το πιο όμορφο μου ποίημα
το’ γραψα στα γόνατα σου
Του ήλιου ήταν το φίλημα
χτύπος απ’ την καρδιά σου

Έχει χάδι απ’ το δέρμα σου
τη ζεστή την αγκαλιά σου
Έχει χρώμα απ’ τα μάτια σου
Το αιθέριο άρωμα σου

Πόσο σ’ αγάπησα κανένας δε θα βρει
κι’ είναι πέρα από τα σύνορα του κόσμου
Λάμπουν τα μάτια σου, σαν φωτεινή πηγή
ασπασμός αγγέλων προς τ άστρα του θόλου

© ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΡΔΙΚΑΡΗΣ - ΠΟΙΗΣΗ