Αντώνης Περδικάρης | Ονειρο | Ποίηση

ΟΝΕΙΡΟ

Δεν είναι εύκολο να στέκεσαι
μετρώντας ώρες στο παράθυρο,
και κύματα να ωρύονται στης νύχτας το μαρτύριο.

Είναι σκληρό το φως που αλλάζει,
σκιά και ηλιόφως είναι ο χρόνος.

Η ζωή φωτίζει με έναν άνθρωπο,
και το σκοτάδι πέφτει τόσο δύσκολο σαν φεύγει
τότε που διστάζεις ν' αντικρύζεις δρόμους σκοτεινούς.

Για όλα υπάρχει μια στιγμή
σαν πιάνει να βραδιάζει.
Γαλάζια πέλαγα θωρούμε μόνο στ’ όνειρο
τις εποχές που ψάχνουμε τη φλόγα.

Βρίσκουμε κάποιον να μας δείξει
πως συρίζουνε στην ποταμιά οι καλαμιές,
όταν καρφιά ξεχύνονται τα δάχτυλα του ανέμου
πως σβήνουν και αναπλάθονται τα αστέρια,
και το φως τρυπώνει από παντού.

Όταν βρούμε κάτι
δεν σημαίνει ότι θα το κρατήσουμε
καθώς πηγαινοέρχονται χαρές και λύπες.

© ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΡΔΙΚΑΡΗΣ – ΠΟΙΗΣΗ