Τις φωνές μας άκουσε η Άνοιξη που την παρακαλούσαν
να αργήσει να μην μας προσπεράσει ,να μην μας αφήσει
μόνους στο άχρωμο ,τεχνητό εγκλεισμό του χειμώνα.
Κι αυτή το έκανε και κρατήθηκε .
Δεν μπορεί μακριά μας δεν αντέχει να τρέχει πέρα στους κάμπους χωρίς τις χαρούμενες φωνές μας γύρω της μας λέει δακρυσμένη και έγειρε και αποκοιμήθηκε σαν άλλη
ωραία κοιμωμένη στο στολισμένο από αραχνούφαντα πέπλα κεντημένα από χρώματα των λουλουδιών πριγκηπικό της στρώμα .
Και υπομονετικά μαζί μας καρτερούσε !!
Σήμερα ήρθε και βρήκε το φιλί του ήλιου τα ρόδινα σου χείλη και σε ξύπνησε το κατάλαβα!!.
Ένοιωσα το ζεστό άγγιγμα σου που έδιωξε μεμιάς το σκοτάδι της συννεφιάς που επικρατούσε στην καρδιά μου .
Έφυγε μακριά και η φύση γύρω ολάνθιστη ξανά ,καταπράσινη .Ο ουρανός γαλάζιος ξανά !!
Ήρθες λυτρωτική με πήρες από το χέρι εκεί έξω ,μας προύπαντησαν τα χελιδόνια τιτιβίζοντας στις κεραμιδί φωλιές τους ,οι μέλισσες στα χρώματα των λουλουδιών ,τα πουλιά και το απάνεμο δροσερό αεράκι .
Ήρθες ανθοστόλιστη μου και σε κρατάω γερά για να τρέξουμε μαζί συνταιριασμένες σαν τις πεταλούδες στα καταπράσινα λειβάδια .
Ποιος είπε αλήθεια πως η Άνοιξη δεν μας περίμενε ;
Είναι εδώ και εμείς θα μείνουμε θεατές ή θα κάνουμε μια νέα αρχή μαζί της ;
28-4-2020 Μαρία Ιωάννου -Φίλη
Δημοσίευση σχολίου