©ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΡΔΙΚΑΡΗΣ - Ποίηση, Λογοτεχνία, Ποιητικές Συλλογές, Ποιητικές Ανθολογίες.

Θέα Νικολάου Από τη συλλογή «Μικροφιλοσοφίες»



Η μικρή του …

Κατέβηκε βιαστικά από το αυτοκίνητο, με γρήγορα βήματα κατευθύνθηκε κοντά της, χωρίς να μιλήσει την πήρε αγκαλιά και τη φίλησε στο μέτωπο. Στοργικά σαν να είναι το απόκτημα του, το δικό του γυάλινο μπιμπελό - που το αγγίζει με προσοχή μην του σπάσει – το δικό του κορίτσι, η μικρή του …

Που να ήξερε πόση δύναμη της δίνει ειδικά αυτό το φιλί στο μέτωπο;

Αφουγκράζεται τη σιωπή της στιγμής και αφήνει τη θειότητα του να διαπερνά όλη της την ύπαρξη. Με μόνο αυτό το φιλί καταφέρνει να ανοίξει τη πύλη για τα βάθη της ψυχής της και να πλησιάσει άβατες περιοχές που κανένας μέχρι σήμερα δεν είχε τη θέληση να διαβεί.

Κάποιοι θα το έβλεπαν χαζό, κάποιοι άλλοι ίσως ξενέρωτο. Για αυτόν και τη μικρή του, είναι το πιο ισχυρό φιλί …. Που μέσον αυτού ανοίγει κανάλια επικοινωνίας που δεν κλείνουν με το κλείσιμο του ακουστικού, που δεν κλείνουν με το προσωρινό αντίο!

Χμμμ … το ξέρει, το νιώθει, σαν λαγωνικό το έχει μυριστεί, πως όσο χρονών και να είναι μία γυναίκα, που όσο δυναμική και να είναι, που όσο επιτυχημένη κι αν είναι…. Θέλει να είναι το κοριτσάκι κάποιου, που θα την αγκαλιάζει με ευλάβεια γιατί ….
Είναι η μικρή του!

Θέα Νικολάου
Από τη συλλογή «Μικροφιλοσοφίες»
(υπό έκδοση)

1 σχόλιο :

  1. Υπέροχη γραφή που ταξιδεύει τη ψυχή και νιώθουμε ιδιαίτερη τιμή που κοσμεί το μπλόγκ μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Copyright © Ονειροκατασκευαστης.