ΓΛΥΚΙΑ ΑΓΑΠΗ

Ήρθε το φθινόπωρο

Μια κίτρινη μελαγχολία γύρω

Όλα πετούν ανάλαφρα στη μοναξιά,

τριζοβόλημα των φύλλων στην σιωπή,

φύλλα πέφτοντας χορεύουν στον αέρα.

Δεν είναι από τη βροχή οι χαρακιές στο χώμα

είναι δάκρυα όσων είχαν την αγάπη και την έχασαν

...

Τι όνειρο κι αυτό

Μαζί τ’ αστέρια βλέπαμε

και σε ρωτούσα να μου πεις

που κρύβεις την αγάπη σου για μένα

Έβρεχες το μαξιλάρι 

κι’ ήσουν δάκρυ

Το χρόνο να’ χα δύναμη να σταματήσω

σαν χελιδόνι να πετώ και να σε βρίσκω

να περπατάμε στη βροχή πιασμένοι χέρι, χέρι

η αγκαλιά ποτέ να μην τελειώνει  

Χίλια στιχάκια έγραψα για να σε τραγουδήσω

πήρα το φως του δειλινού να σε χρυσοστολίσω

Έρωτες κρατούν των φεγγαριών την όψη

Αγάπες του θεού εικόνες

Χρώματα αισθήματα για σένα

Μαβί, μπλε σκούρο, πράσινο,

γαλάζιο, κίτρινο, πορτοκαλί

και κόκκινο για την καρδιά σου

...

Φθινόπωρο

κι εγώ που πρέπει να σου στείλω

πολύχρωμα  λουλούδια

δε σε φτάνω

Ζεστή φωλιά η αγκαλιά μου

τα φιλιά δικά σου κύτταρα

Ότι αξίζει

έχει το δικό του καταφύγιο

Τι θα ήταν μια ζωή  χωρίς αισθήματα ?

Μοναξιά και τίποτα άλλο. 

©Αντώνης Περδικάρης – Ποίηση