Η ΛΙΠΟΤΑΞΙΑ ΤΗΣ ΧΙΟΝΑΤΗΣ

  Έτσι
  χωρίς ποτέ να μου διαβάσεις παραμύθια
  όπως χωρίς σε μεγαλώσανε και σένα
  σπαρτιάτικα - ενώ καλοπερνούν τα ψέματα
  και ψέμα ότι τρέφονται με μέλανα ζωμό.
  Τρέφονται με τις ανάγκες μας
  ανώτερες κι από βασιλικό πολτό.

  Σε νυχτωμένο δάσος σε άφησε ο ποιός
  και συ δεν ρώτησες ποτέ κανένα παραμύθι
  πως να διαφύγεις και από που.
  Και μόνο φόβοι
  δίνανε στους φόβους σου κουράγιο
  εκεί αμετακίνητη να μένεις
  στου ανέμου τα μουγκρίσματα
  τη νύχτα όσο ξέσκιζε των δέντρων τα κλαδιά
  τα ώτα και τα χρόνια.

  Έτσι ακριβώς μεγάλωσες και μένα,
  σπαρτιάτικα, με νυχτωμένου δάσους
  τον μέλανα ζωμό
  δε μ΄ έστειλες ποτέ σε παραμύθι
  να διαφύγω από που.

  Κι εγώ όπως εσύ ποτέ δε διανοήθηκα
  σπιτάκι φωτισμένο στο βάθος να διακρίνω
  ποτέ δεν μπήκα στης Χιονάτης τη δανεική οδό
  δε χώθηκα ποτέ σε ξένη σούπα
  να κοιμηθώ
  ούτε ξεπαγιασμένη καταβρόχθισα
  μικρόσωμο κρεβάτι με νάνους σκεπασμένο
  για να κρατιέται ζεστουλό.

  Μάνα, λες να είναι
  κληρονομική η πραγματικότης;

  Κική Δημουλά