Το όνειρο
δεν μας ρωτά, έρχεται μόνο του.
Υπέροχη παρέα μου,
χρειάζομαι τη βελούδινη ψυχή σου.
Σε σύννεφα αγάπης μπαίνουμε,
στον ουρανό μας ανεβαίνουμε.
Μοιράζομαι μαζί σου τη ψυχή μου:
Ζήσε όσα επιθυμείς,
θέλω να γελάς,
να χαίρεσαι το όνειρο σου.
Κοιτώ στα αστέρια:
Τι όμορφα ονειρεύομαι
στης αγκαλιάς σου τον παράδεισο,
ατέλειωτο φιλί, γλυκό μεθύσι.
Αγαπημένη μου,
είναι τόσο γλυκό να σ’ αγαπώ !
Αγαπήσαμε τις ψυχές μας.
Κι όταν η νύχτα έρχεται
σ' αγαπώ πιο πολύ,
είσαι το πιο λαμπερό μέσα σ’ όλα τ’ άστρα.
Οι ψυχές μας ανεμώνες αναμνήσεων.
Είσαι η οπτασία των ονείρων μου,
μια ροδαυγή π’ ανθίζει.
Ζυγώνεις στα όνειρα τις βραδιές.
Έχω τόση αγάπη να σου χαρίσω,
τις νύχτες θα φιλώ γλυκά τα χείλη σου.
Είσαι η μούσα μου,
ο λόγος της ύπαρξης μου.
Σ' αγαπώ απέραντα
και το νιώθεις.
Αν δακρύσει ο ουρανός
θα’ ναι το δάκρυ μου για σένα.
Μακάρι να είχα κάποια
γλυκιά παρέα μόνο για μένα .
Μόνο μαζί σου ήθελα
να είμαι ψυχή μου,
μαζί σου μόνο
στο λέω να το ξέρεις.
Αν μιλήσω, το όνομά σου
θα πρωτοπώ, αν κοιμηθώ
το γλυκό σου πρόσωπο θα δω.
Η πιο γλυκιά απ' όλες τις αγάπες,
μια αληθινή αγάπη της ψυχής.
Εκεί πάντα θα επιστρέφω,
εκεί μόνο θέλω να υπάρχω.
Λημέρια απατηλών ονείρων,
παγιδεύουν τα άστρα.
Αυτό που βαφτίζουμε όνειρο
είναι ψευδαίσθηση,
ακαθόριστη πραγματικότητα.
Ω φεγγάρι, εφήμερο φεγγάρι,
έχεις ερωτήσεις στο σκοτάδι;
Έναν δρόμο έχουμε οι ποιητές:
όνειρο είναι η μοίρα μας
αντίκρυ στο θόλο.
Μη μείνεις στην ακρογιαλιά,
αγάπη, ονειρέψου στο στερέωμα.
©ΑΝΤΏΝΗΣ ΠΕΡΔΙΚΆΡΗΣ- ΠΟΊΗΣΗ
Δημοσίευση σχολίου