για άλλους ατμόσφαιρα δυσβάσταχτη, αποπνικτική.
Βαρύ το κλίμα να πενθεί η ψυχή
και μες το πλήθος να υποκρίνεσαι,
πώς είσαι ένας από εκείνους και εσύ!
Σε κάποια πρόσωπα τα αστέρια λάμπουν,
φωτίζουν την Μεγάλη Άρκτο της καρδιάς.
Κάποιοι καλοντυμένοι, άλλοι ατημέλητοι,
άλλοι πιο ταπεινοί.
Μοναδικό στολίδι
το άστρο της Βηθλεέμ στην ίριδα του ματιού τους
που θέλει να ξαναγεννηθεί!
Χριστούγεννα ψιθυρίζει η ζωή.
Απαγγέλει, κάθε αοιδός τής πλάσης,
Ανάμεσα τους και εσύ!
Το κρύο, τα κλαδιά, οι μυρωδιές, οι αισθήσεις.
Χάος από λαμπιόνια,
στολίδια μίας ρηχής ζωής,
όταν τριγύρω υπάρχουν ξυπόλητοι της κοινωνίας αυτής.
Και εσύ και εγώ με μερτικό στην πολιτεία!
Αυτά τα Χριστούγεννα θέλω να ξαναγεννηθώ.
Να με ξαναχτίσω με ύδωρ και πηλό,
να με φωτίσω και να φωτιστώ.
Να με ευλογήσει η μητέρα Παναγιά,
να με γδύσει
από κάθε αλαζονεία, απληστία,
να με σκεπάσει με ταπεινότητας μανδύα!
©Φωτεινή Παπαδοπούλου - Ποίηση
Δημοσίευση σχολίου