Σκυφτοί διαβάτες στα σοκάκια
και στα πάρκα,
οι ποιητές στα δύσκολα
πορεύονται
σαν στροβιλίζονται
στον άνεμο οι στίχοι
πλανόδιοι των δρόμων μουσικοί.
Σε σπίτια ποιητών,
δωμάτια στίχων έζησα
όπου οι τοίχοι ψιθυρίζουν μυστικά
και οι λέξεις αναπνέουν
στους διαδρόμους.
Εκεί το φως της χαραυγής σελίδες
με καημούς στολίζει
και οι νύχτες φέρνουν έμπνευση,
με το απαλό τους άγγιγμα.
Στα παράθυρα οι κουρτίνες
χαιρετούν τον άνεμο,
και η σιωπή γεμίζει το χώρο
με την παρουσία των ποιητών.
Έζησα σε σπίτια ποιητών,
όπου η ρουτίνα τέχνη γίνεται
με το άγγιγμα μιας πένας
και μαγικό το απλό.
Βράδυ
με γυμνές πατούσες περπατούν
στα άνθη ξεψυχούν,
φτερά τεράστια τους φυτρώνουν.
Ανίσχυροι σαν σταματούν
μετρώντας λέξεις
με θλίψη στην καρδιά
και τόσο δύσκολα,
ηρωικοί και πονεμένοι
στους αιώνες
να ψάχνουν τις χαμένες μας ελπίδες
να τις βρουν
κρυμμένες στάλα, στάλα στα ποιήματα.
©ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΡΔΙΚΑΡΗΣ ΠΟΊΗΣΗ
Δημοσίευση σχολίου