Το τραγούδι των πουλιών

 

Το τραγούδι των πουλιών

Το σούρουπο μόλις έπεσε
σαν κλέφτρα μπήκα
μέσα στην νεκρή ζώνη...
Στην Αγία Μαρίνα βρέθηκα...

Κρυμμένα στα φυλλώματα..
Πουλιά μελωδικά...
Τραγούδαγαν λες και ήξεραν..
σκοπό λυπητερό...

Τραγούδαγαν για την Αμμόχωστο...
την Πόλη μου...
Πού την έβλεπα απέναντι μου...
Τόσο κοντά αλλά και τόσο μακριά μου....

Καταγής κάθισα και άκουγα....
τον όμορφο αλλά παραπονιάρικο...
σκοπό...
Σκεφτόμουνα πώς έφυγα....
μικρό κορίτσι από την γη μου....

Αναμνήσεις με εικόνες τραγικές...
τού πολέμου...
Πού δεν φεύγουν ποτέ από τον νου μου...
Και τα πουλιά συνέχιζαν... συνέχιζαν...

Ώσπου ξαφνικά άλλαξαν τον σκοπό τους....
Παραξενεύτηκα και κοίταξα...
στο φύλλωμα του δένδρου...
Σμήνος από μέσα ξεπετάχτηκαν....

Πουλιά λογιών λογιών χρωμάτων...
Ένωσαν τις φτερούγες τους..
Σαν χέρια....
Κύκλο κάνανε και χόρευαν....

Τα χρώματα και οι φωνές...
παιχνίδι στήσανε στης εκκλησιάς...
την πόρτα...
Και το όνομα σού ΆΜΜΌΧΩΣΤΟΣ...

ΑΠΌ ΤΟ ΤΡΆΓΟΥΔΙ ΤΏΝ ΠΟΥΛΙΏΝ...
ΈΣΧΙΣΕ ΤΌΝ ΑΓΕΡΑ.
ΤΟ ΆΚΟΥΣΕ ΚΑΙ Ή ΆΜΜΌΧΩΣΤΟΣ...
ΚΑΙ ΑΝΤΑΠΟΚΡΊΘΗΚΕ...

ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΑ ΚΑΙ ΠΡΟΧΏΡΗΣΑ...
ΓΙΑΤΊ ΖΕΣΤΆΘΗΚΕ Η ΚΑΡΔΙΆ...
ΠΟΎ ΣΕ ΆΚΟΥΣΑ ΠΩΣ ΕΊΣΑΙ....
ΖΩΝΤΑΝΉ ΚΑΙ ΜΑΣ ΚΑΡΤΕΡΕΙΣ....

ΑΚΌΜΑ.!!!!

©Μαρία Ιωάννου – Φίλη