Αυτό το καλοκαίρι θα το βλέπουμε
στις φυλλωσιές που πέταξαν.
Οι φωτιές αρρώστιες
γέμισαν τη θάλασσα λυγμούς,
με κύμα τους πυλώνες,
φως που αναβοσβήνει στην ψυχή.
Τα καράβια δίχως φάρο αναμμένα…
Μην ταξιδεύεις, πέλαγος ερημονήσι,
συμφορά ελπίδας, προδομένο λημέρι στίχων.
Το άγριο φως τρομάζει,
πέλαγος η κρύα στέγη,
τα λαμπρά τα φώτα μνήμες άρνησης.
Τ΄ αστέρια δάκρυσαν,
βροχές με λάσπη κόκκινη
σαπίζουν οι ψυχές.
Μια μαύρη τρύπα βάφτισαν ψυχή ...
Ποιητές διαφωνούν.
Τι κι’ αν ακολουθεί ο άνθρωπος με μαύρη μπέρτα.
'' Πέρα από το φως ''
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το Καλοκαίρι θα το βλέπουμε
στις φυλλωσιές που πέταξαν.
Οι φωτιές αρρώστιες
γέμισαν τη θάλασσα λυγμούς,
με κύμα τους πυλώνες,
φως που αναβοσβήνει στην ψυχή.
Τα καράβια δίχως φάρο αναμμένα…
Μην ταξιδεύεις, πέλαγος ερημονήσι,
συμφορά ελπίδας, προδομένο λημέρι στίχων.
Το άγριο φως τρομάζει,
πέλαγος η κρύα στέγη,
τα λαμπρά τα φώτα μνήμες άρνησης.
Τ΄ αστέρια δάκρυσαν,
βροχές με λάσπη κόκκινη
σαπίζουν οι ψυχές.
Μια μαύρη τρύπα βάφτισαν ψυχή ...
Οι ποιητές διαφωνούν.
Τι κι’ αν ακολουθεί ο άνθρωπος με μαύρη μπέρτα.
'' Αντώνης Περδικάρης - Ποίηση ''
Αθήνα 12 Αυγούστου 2018
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ''Πέρα από το φως '' το είχα γράψει από τις αρχές Ιουνίου και έγινε βίντεο στις 28 του ίδιου μήνα. Ο σύγχρονος άνθρωπος, ο υποταγμένος στα υλικά αγαθά και το χρήμα θυσιάζει ότι πιο πολύτιμο υπάρχει στο βωμό του κέρδους. Ως υποτακτικός εμπόρων γης αλλάζει τον χαρακτήρα της, την φυλακίζει, την κομματιάζει και τελικά τη ρίχνει σε πύρινη κόλαση. Συνεχίζει φυσικά την λεηλασία της θάβοντας ρέματα, γεννώντας τέρατα μέσα στις κοίτες εκεί που έπρεπε να ρέει μόνο κελαρυστό νεράκι. Τα εγκλήματα σε βάρος της φύσης επιτρέπονται, και τα περισσότερα κρύβονται πίσω από φράκτες
Καταστρέφει με πρωτόγνωρο μένος ότι πιο όμορφο υπάρχει.
Η επέκταση της Αθήνας έχει τη φύση της αφιονισμένης αστυφιλίας, της υποδούλωσης των εργαζομένων και της αυθαιρεσίας σε όλο της το μεγαλείο. Εγκλήματα ατέρμονα που χάνονται σε βάθος δεκαετιών.
Γράφω στις αρχές κάθε καλοκαιριού δυο ταπεινά στιχάκια, σήματα κινδύνου πέρα από το φως. Δυστυχώς κάθε χρόνο επαληθεύομαι και φέτος αυτό έγινε με μια τραγωδία ανείπωτη.
Αντώνης Περδικάρης