•      31/8/18   ΕΡΤ1 – ΣΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΛΕΜΕ ΝΑΙ - ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΟΥΜΕ ΑΓΚΑΛΙΑ
  • Φωτεινό σημάδι - Αντώνης Περδικάρης
  • ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ, CLIP
  •  Διαδικτυονόμαστε αλλά δεν αγαπιόμαστε!
  • Αντώνης Περδικάρης | Έκσταση (clip)
  • ΑΚΟΥΣΕΤΕ !!!  ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΜΑΓΙΑΚΟΒΣΚΙ
  • Υπόσταση
  • ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ
  • Παράξενο ταξίδι
  • ΠΙΣΤΕΨΕ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ
  • ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ, ΜΑΡΙΑ ΙΩΑΝΝΟΥ_ΦΙΛΗ
  • Θέα Νικολάου Από τη συλλογή «Μικροφιλοσοφίες»
  • Ο ΠΟΝΟΣ ΩΣ ΕΛΞΗ ΣΤΟ ΕΡΩΤΙΚΟ ΠΑΘΟΣ
  • ΘΕΛΩ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ ΝΑ ΜΕΙΝΩ
  • ΚΑΠΟΤΕ - ΤΑΚΗΣ ΚΤΕΝΑΣ
  • ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ – ΤΑ ΠΑΘΗ
  • Θαλασσάκι ~ Αντώνης Περδικάρης
  • ΣΚΗΝΕΣ ΟΝΕΙΡΩΝ - Νίκος Δημογκότσης
  • Μαρία Πολυδούρη: «Μόνο γιατί μ’ αγάπησες».
  • ΕΙΔΩΛΟ
©ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΡΔΙΚΑΡΗΣ - Ποίηση, Λογοτεχνία, Ποιητικές Συλλογές, Ποιητικές Ανθολογίες.

ΣΚΙΕΣ - © ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΡΔΙΚΑΡΗΣ

 ΣΚΙΕΣ

Οπτασίες που απωθούν τους μοναχικούς,
μαγεμένα όνειρα κόκκινων φιλιών
Κινήσεις ακαθόριστες για πάντα
Μια γειτονιά στενόμακρη που δεν περνούν περαστικοί

Έχει ακουμπήσει η μοναξιά τα μαλλιά σου
Θέλω να σε βρω
Ο αποχαιρετισμός βαραίνει τη ψυχή
Καθένας στο δικό του ακαθόριστο
κι’ ας μοιραστήκαμε ένα δρόμο

Άδικα ψάχνουμε
σηκώνοντας τις πέτρες δίχως μνήμες
ποίημα θλιμμένο στην ακροθαλασσιά

Παλιά στιχάκια είμαστε
στις χαραμάδες μας αγριόχορτα
Σαν σπίτια αφιλόξενα που τα κατοίκησαν σκιές
από αυτές που λημεριάζουν στις αράχνες

Στα ερειπωμένα κορμιά μας,
κι όταν ψίθυροι μιλούν
είναι από κάτω η σιωπή

 ©Αντώνης Περδικάρης Ποίηση

 

🎬 Εγγραφείτε στο κανάλι #YouTube του ποιητή:

https://www.youtube.com/channel/UCU43NlvjkcsmTSsUbNbVoYg

----------------

📚 Ακολούθησε τον ποιητή στα #social_media

🚀 Blog https://onirokataskevastis.blogspot.com

🔔  Facebook page https://www.facebook.com/antonisperdikarhs/

🤳  Ομάδα facebook  https://www.facebook.com/groups/807921012645497

🌍 Web Site  https://www.perdikaris.gr/

1 σχόλιο :

  1. ΣΚΙΕΣ

    Οπτασίες που απωθούν τους μοναχικούς,
    μαγεμένα όνειρα κόκκινων φιλιών
    Κινήσεις ακαθόριστες για πάντα
    Μια γειτονιά στενόμακρη που δεν περνούν περαστικοί

    Έχει ακουμπήσει η μοναξιά τα μαλλιά σου
    Θέλω να σε βρω
    Ο αποχαιρετισμός βαραίνει τη ψυχή
    Καθένας στο δικό του ακαθόριστο
    κι’ ας μοιραστήκαμε ένα δρόμο

    Άδικα ψάχνουμε
    σηκώνοντας τις πέτρες δίχως μνήμες
    ποίημα θλιμμένο στην ακροθαλασσιά

    Παλιά στιχάκια είμαστε
    στις χαραμάδες μας αγριόχορτα
    Σαν σπίτια αφιλόξενα που τα κατοίκησαν σκιές
    από αυτές που λημεριάζουν στις αράχνες

    Στα ερειπωμένα κορμιά μας,
    κι όταν ψίθυροι μιλούν
    είναι από κάτω η σιωπή

    ©Αντώνης Περδικάρης Ποίηση

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Copyright © 2025 Ονειροκατασκευαστης.