©ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΡΔΙΚΑΡΗΣ - Ποίηση, Λογοτεχνία, Ποιητικές Συλλογές, Ποιητικές Ανθολογίες.

ΔΥΣΚΟΛΗ Η ΕΥΤΥΧΙΑ - ΜΑΡΙΑ ΙΩΑΝΝΟΥ_ΦΙΛΗ


Πόσες φορές έχουμε πει και έχουμε ακούσει την λέξη σ' αγαπώ.
Πόσες φορές αυτή η λέξη δεν μας συνόδευε για μια όμορφη καληνύχτα.
Πόσες φορές αυτή η λέξη δεν μας γέμιζε υποσχέσεις για εμπόδια που τα υπερνικά η αγάπη, στην απόσταση, στην ηλικία .
Πόσες φορές αυτά τα ονειρικά λόγια αγάπης δεν μας ανέβασαν στα ουράνια. Πόσες φορές δεν έγιναν ένα μείγμα από αρώματα λουλουδιών που ξεχύνονταν οι μυρωδιές σε ένα μαγικό  κλειστό δωμάτιο που μας έβρισκαν
όταν είμαστε αγκαλιά.
Αυτή την μυρωδιά αγάπησα πριν ακούσω την λέξη σ'αγαπώ.
Τώρα αναρωτιέμαι μόνη όταν η αγάπη είναι μόνο από τον ένα τι νόημα έχει άραγε;
Κοιτάζω τον ουρανό και βλέπω τα αστέρια να  αντικατοπτρίζονται στην θάλασσα. Χαζεύω αυτή την μαγεία
γύρω μου .Ησυχία απέραντη και εγώ ξεσπάω σε ένα  βουβό κλαμα  για να μήν ταράξω αυτή την γαλήνη της νύχτας. Θολά τα μάτια μου έπεφταν στο κινητό μου και οι λέξεις χοροπήδαγαν  μπροστά μου.
Μετανοιωσες ;Εγώ σε αγαπώ ,πρέπει να τολμήσεις δεν υπάρχουν εμπόδια όταν το θέλουν και οι δύο           σ' αγαπώ σ' αγαπώ .
Ήταν τόσο όμορφα αυτά τα σ' αγαπώ που μου χάριζες και πως μπορούσα να μην τολμήσω .Έκρυβε την επιθυμία να ζήσουμε μαζί το όνειρο .Έκρυβαν μέσα ένα άνδρα δυνατό ,αποφασιστικό έτοιμο να σε τυλίξει τρυφερά αλλά και τόσο σφιχτά στις φτερούγες της αγκαλιάς του. Δεν νοιάστηκα για τις συνέπειες και τόλμησα άλλαξα την ζωή μου ,έγινα τολμηρή, αποφασιστική, ήξερα ότι και άλλα μπορώ να κάνω. Κόντρα σε όλα προχώρησα.
Νόμιζα ότι η και η δική σου καρδιά είχε ανάγκη την δική μου καρδιά που ήταν γεμάτη παλμούς που σου τους χάρισα για να γεμίσουν και την δική σου και να προχωρήσεις δυνατός γεμάτος αγάπη από εμένα.
Σε αγάπησα χωρίς να σκεφτώ το αύριο ήσουνα κοντά μου και μόνο αυτό μετρούσε .
Τώρα φοβάμαι πια μου έκοψες τα φτερά μου νοιώθω ότι σαν να με πέταξαν έρημη σε μια γωνιά του δρόμου χωρίς την  ψυχή μου γιατί η ψυχή μου πέταξε μακριά με εσένα γιατί σου την χάρισα ,όλα σου τα χάρισα και εγώ άδεια μόνο με ένα βουβό κλάμα στα μάτια .
Κοιτάζω γύρω μου πονάω πολύ θέλω να φύγω να τρέξω μακριά, να σώσω τον εαυτό μου .
Όμως από πού να τον προστατεύσω ποιος είναι ο αντίπαλος μου αναρωτιέμαι ;
Αλλοίμονο βλέπω καθαρά είναι ο ίδιος ο εαυτός μου που δεν μπόρεσα την αγάπη μου για σένα να  συγκρατήσω.
Αλήθεια ήταν  τόσο πανάκριβο το όνειρο μου;
Δύσκολη πανάκριβη η ευτυχία  τελικά !!!

5_4_2020
Μαρία Ιωάννου -Φίλη

Δημοσίευση σχολίου

Copyright © Ονειροκατασκευαστης.