να σκαλίζεις τον κήπο της καρδιάς σου
και τα λουλούδια του
να γλυκοφιλούνε τα χέρια σου .
Με τα δάκρυα σου να ποτίζεις
τα ελάφια της ψυχής σου ,
κι αυτά χαρούμενα
να κοιμούνται στα πόδια σου .
Να κολυμπάς μέσα στα κύματα του θυμού σου
κι εκείνα γαλήνια ν΄ αγκαλιάζουν
τις ακτές των ματιών σου .
Αυτός ο άνθρωπος ο αληθινός
ο νηστικός ο διψασμένος ,
ο βαθιά της εξουσίας μας περιφρονημένος ,
αιώνες περιμένει το βλέμμα μας να ντύσει
με σωτήριους ήλιους αγάπης .
Έτσι που ο πόλεμος της ζωής μας
μέσα στα ερείπια των μαχών της ,
την άφραστης ωραιότητας
Ειρήνη να γεννήσει ,
άστρο περιούσιο της θνητής μας εκδρομής .
Ποιητική συλλογή : Ακίνητο Φως -Νίκος Δημογκοτσης
Δημοσίευση σχολίου