Η ΜΥΘΕΑ
Εμείς δεν είχαμε στου ήλιου τα κλωνάρια
ρούχα της φτώχειας μας ν΄ απλώσουμε λευκά,
μόνο του στήθους μας ανάσες στα σκοτάδια
ολονυχτίς αφήναμε με πρόσωπα υγρά.
Και σαν ερχότανε του τραπεζιού η ώρα
μ΄ ένα χαμόγελο μισό και ταπεινό,
τα λιγοστά του ιδρώτα μας τα δώρα
τρώγαμε λέγοντας, πικρά ευχαριστώ.
Τούτη η φτώχεια που αιώνες μας κρατάει
είναι ευθύνη και φθηνή επιλογή,
κάθ΄ εξουσίας που κρυφά μας ξεπουλάει
όλη να νιώθουμε δική μας την ντροπή.
Αυτά που γράφω μου τα είπε η Μυθέα
πρώτη Ιέρεια στο βήμα της ζωής,
να μην χανόμαστε στα λόγια του Μορφέα
που μας κοιμίζει, για να κλέβουν οι τρανοί...
Νίκος Δημογκότσης.
Δημοσίευση σχολίου