Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης
(
Atom
)
Ποίηση, Λογοτεχνία, Ποιητικές Συλλογές, Ποιητικές Ανθολογίες
Πάντα ονειρευόμουν μια μούσα να 'ναι φωτιά, να την ποτίζω αγάπη, να ανθίζει σαν την άνοιξη, να μη χαθεί ποτέ. Σε κήπους μαγικούς να πε...
αγάπη μου σε σκέφτομαι κι' απόψε
ΑπάντησηΔιαγραφήέρχεσαι σαν αστέρι μες τη νύχτα
είναι πάντα οι στίχοι μου πικροί μες το σκοτάδι
που σε προσμένω δίχως ένα φως
κι είναι κρυμμένα τα μάτια σου απ’ τα κλειστά πορτόφυλλα της νύχτας
το στέρνο των κυμάτων σίμωσα
εκεί που έψαχνα τους δρόμους της φυγής σου
οι βραδινές ριπές ανέμου στης αγάπης την αρμύρα γράφουν λέξεις
του ουρανού και των ερώτων όνειρά εξορισμένα
μια μάγισσα πανσέληνος και σμήνη άστρων
σπασμένα λόγια σκοτεινά τα φύκια
η λαβωμένη θάλασσα ορθώνει τα κομμάτια της
τα βραδινά ταξίδια τη βοή της νοσταλγίας
©Αντώνης Περδικάρης.