Ο
κόσμος μια σιωπή
σαν
χάσαμε τον δρόμο
το
σύμπαν προσταγή
μας
έδειξε το νόμο.
Αγάπη
δίχως άκρη
έρημη,
μακρινή
χαμένη
σε άλλα μάκρη
σιγή
παντοτινή.
Ξεχείλιζε
η πλάση
κάποιο
βαθύ καημό
το φως
της είχε χάσει
το
όνειρο σκοτεινό.
Αγάπη
δίχως άκρη
έρημη,
μακρινή
χαμένη
σε άλλα μάκρη
σιγή
παντοτινή.
Τα
τριαντάφυλλα στον κήπο
μαραθήκανε
δεν
υπάρχουν πια μπαξέδες
δυο
πουλιά από το δέντρο
πια
χαθήκανε
ξεραμένοι
μενεξέδες.
Αγάπη
δίχως άκρη
έρημη,
μακρινή
χαμένη
σε άλλα μάκρη
σιγή
παντοτινή.
©Αντώνης
Περδικάρης - Ποίηση
Δημοσίευση σχολίου