Μέσα στους κήπους τ ' ουρανού,
μόνος μου και χαμένος,
μέσα στους δρόμους της καρδιάς,
εσένα καρτερώ.
Το σ΄ αγαπώ θα τραγουδώ,
μες στον καημό πνιγμένος,
μήπως σε φέρει η Άνοιξη
και ξαναγεννηθώ.
Μέσα στο δρόμο της καρδιάς θα με βρει,
της άνοιξης τ΄ αγέρι όταν έρθει.
Μέσα στον κήπο τ’ ουρανού χαμένος,
το σ αγαπώ να τραγουδώ θλιμμένος.
Ήλιοι λαμπροί τα μάτια σου,
πως να τα λησμονήσω,
εσέ γλυκιά μου θύμηση,
πάντα θα σε ποθώ.
Ίσως της μοίρας μου γραφτό,
ήταν να σ αγαπήσω
και μόνο εσένα στη ζωή,
για πάντα να ζητώ.
Μέσα στο δρόμο της καρδιάς θα με βρει,
της άνοιξης τ΄ αγέρι όταν έρθει.
Μέσα στον κήπο τ’ ουρανού χαμένος,
το σ αγαπώ να τραγουδώ θλιμμένος.
© Αντώνης Περδικάρης - Ποίηση
Δημοσίευση σχολίου