Είναι κάτι βραδιές που χωρίς να το επιδιώξεις οι λέξεις ξεπηδάνε αυθόρμητα μέσα από την καρδιά σου . Λέξεις που έχουν ριζώσει μέσα σου και θέλεις με κάθε τρόπο να τις βγάλεις στην επιφάνεια γιατί το νιώθεις σε πονάνε σε πνίγουν .
Θέλεις να νιώσεις ελεύθερος .
Μια τέτοια νύχτα είναι και απόψε .
Μια νύχτα που πλημμυρίζει το μυαλό με λέξεις που ψάχνεις μέσα σε αυτές την σημασία τους ,το γιατί ,την αλήθεια τους .
Μια νύχτα με σκέψεις που στροβιλίζονται στον νου .
Αχ μια νύχτα με τόσα δυνατά συναισθήματα ,με τόσους δυνατούς φόβους και με τόσες δυνατές στιγμές που έζησες .
Σε ένα δωμάτιο μια νύχτα μόνη .
Ησυχία παντού .Ούτε ένας ήχος από βήματα στο πεζοδρόμιο και όμως μέσα σου ζεις την δική σου ένταση .
Η μοναξιά αναρωτιέσαι δεν σε πείραξε ποτέ .
Την συνήθισες .
Συντροφιά έχεις τις σκέψεις σου .
Μπορεί να πει κανείς ότι δεν είναι καλή ,ότι βαραίνει η μοναξιά .
Μπορεί και να είναι έτσι .
Όμως εσένα δεν σε πειράζει .
Μπορεί να σου έρχεται φυσικά η σκέψη μερικές φορές ότι δεν έχεις κανένα πλάι σου .
Ενώ ξέρεις ότι δεν είναι έτσι, η σκέψη αυτή σε παρασύρει και αναρωτιέσαι γιατί να είμαι μόνη ,γιατί η καρδιά συνεχίζει να μένει μόνη της ,γιατί να μην υπάρχει μια αγκαλιά να γύρεις το κεφάλι σου και ένα χέρι να σου χαϊδεύει τα μαλλιά ,γιατί αναρωτιέσαι τι φταίει όταν στην δική σου καρδιά έχεις κρατήσει την καλύτερη γωνιά για να αγκαλιάσεις την αγάπη .
Αχ Θεέ μου γιατί πάλι αυτή η σκέψη σε κάνει να μελαγχολείς γιατί σου παίρνει όλη την δύναμη σου ;
Ξέρεις όμως το γιατί και αναρωτιέσαι ξανά .
Πώς γίναμε πια όλοι μας ;
Που τρέχουμε έτσι τόσο ξαφνικά ;
Έχουμε ανάγκη μόνο απόκτηση των υλικών αγαθών και ξεχάσαμε τον άνθρωπο ;
Χαθήκαμε σκέφτεσαι και σου έρχονται στα χείλη τα λόγια του γνωστού τραγουδιστή .
Ναι χαθήκαμε με διάφορες δικαιολογίες από τους διπλανούς μας ,τους φίλους μας .
Τι κρίμα ψιθυρίζεις ,τι κρίμα .
Ξέρεις ότι δεν κάνεις λάθος στις σκέψεις σου .
Δεν υποστηρίζεις ότι είσαι εσύ ο καλύτερος όμως γιατί τόση μοναξιά των ανθρώπων ,γιατί να μην υπάρχει πια μια αγκαλιά αληθινή .
Ωχ σε τρέλαναν οι σκέψεις σου όμως το ξέρεις ότι δεν κάνεις λάθος έτσι είναι και κάθε φορά που σκέφτεσαι κάτι ,κάτι γίνεται και σου έρχεται η σφραγίδα με την επιβεβαίωση των σκέψεων σου .
Τα έζησες εσύ από πριν στο μυαλό σου κάτι τέτοιες νύχτες όπως η αποψινή που είσαι μόνη ακόμα μια φορά . .
Δεν σου είναι άγνωστες αυτές οι στιγμές τις έζησες .
Και όμως κάποιες στιγμές δεν θα ήθελες καθόλου να συμβούν .
Όμως δεν μπορείς να αλλάξεις τον δρόμο που σου έχει τάξει η ζωή .
Χάνεσαι στην σκέψη σου ξανά ,μελαγχολείς και κουλουριάζεσαι σφιχτά σε μια γωνιά του καναπέ .
Δεν ξέρεις τελικά τι μπορεί να θέλει ο κόσμος που εσύ ψάχνεις αλλά ούτε και αυτός ξέρει τι θέλεις εσύ .
Όμως και να ήξερε πως θα σου απαντήσει όταν εσύ μιλάς σε ένα κόσμο που φοράει το πέπλο της δικής του σιωπής .
Τι να σου απαντήσει αφού τίποτα πια δεν νοιώθει ,τίποτα δεν καταλαβαίνει ,τίποτα δεν αισθάνεται τι τι άραγε.
Άντε πάλι εσύ εκεί στις σκέψεις σου και τρέχεις ξανά και ψάχνεις, νοιώθεις ότι κάτι υπάρχει δεν μπορεί να χάθηκαν όλα σε αυτό τον κόσμο της σιωπής .
Δεν μπορεί δεν το βάζεις κάτω .
Μπορεί να κάνεις λάθος για αυτόν.
Χαμογελάς και λες μέσα σου άραγε αν τον ξεγελάσω τρυπώνοντας κρυφά μέσα σε μια χαραμάδα της καρδιάς αυτού του κόσμου τον σπόρο της αγάπης ;
Νιώθεις όμορφα στην σκέψη όμως είναι για λίγο .
Δεν μπορείς να το κάνεις γιατί
ξέρεις ότι κάνεις λάθος γιατί ο κόσμος μας άλλαξε δεν παραδέχεται κανείς τα λάθη του .
Μα εσύ απαντάς εγώ δεν φοβάμαι το κάνω και όχι μόνο παραδέχομαι τα δικά μου λάθη αλλά και δεν φοβάμαι να βγω μπροστά να αναλάβω και αυτών που είναι ευθυνόφοβοι
Είμαι δυνατή εγώ αλλά άραγε για πόσες φορές θα αντέχω να είμαι ακόμα δυνατή ;
Ξημερώνει και εσύ συνεχίζεις να μιλάς ,να λες αυτά που σε πνίγουν
Αλήθεια όμως ποιος σε ακούει ;
Τίποτα .Σιγή γύρω δεν υπάρχει κανείς γιατί κανένας δεν μπορεί να σηκώσει το δικό σου βάρος ήδη έχει τα δικά του .
Ναι ξέρω εσύ δεν ζητάς πολλά όμως ούτε αυτό το λίγο ο κόσμος μας δεν μπορεί να σου προσφέρει .
Εσύ φωνάζεις ότι θέλεις μόνο μια αγκαλιά ,ένα χάδι τρυφερό στα μαλλιά ,δύο λέξεις απλές ,λίγη κατανόηση .
Όμως ούτε αυτό είναι εφικτό .
Μια ζωή γυρνάς γύρω και ψάχνεις αυτό το απλό το φως του ήλιου όμως δεν το βρήκες ποτέ .
Οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν την ψυχή σου που αυτή δεν θέλει χρυσάφι αλλά θέλει απλά μόνο την αγάπη .
Να σε καρτερεί πέρα στον ανθοστόλιστο κάμπο με μια παπαρούνα στο χέρι να σε υποδεχθεί και να τρέξετε χέρι χέρι ανάμεσα στα αγριολούλουδα της δικής σας αγάπης .
Αυτό ήθελες πάντα αλλά δεν βρίσκεται κανένας να σου το δώσει .
Κάτι τόσο απλό και όμως δύσκολο να σου το δώσουν .
Θέλεις να φωνάξεις δυνατά ότι δεν έχεις κάτι άλλο να πεις ότι δεν μπορεί πια να μην ξέρουν τι θέλεις .
Ξύπνησες απότομα από τις σκέψεις σου και ναι αυτό που θέλεις είναι να είσαι εσύ ο εαυτός σου χωρίς μη και πρέπει να είσαι εσύ και να μην χρωστάς να δικαιολογηθείς σε κανένα .
Εσύ που θέλεις να παραμείνεις έτσι όπως είσαι σε ένα κόσμο που διαρκώς τρέχει γύρω σου .!!!
Μαρία Ιωάννου -Φίλη 25-8-2021
Δημοσίευση σχολίου