ΡΟΠΗ

 

ΡΟΠΗ

Μεγάλωσα πια, και καθώς μεγαλώνω
όλο και περισσότερο μου αρέσουν
τα ταξίδια στο άπλετο φως
όλο και πιο πολύ φοβάμαι
την ερημιά, την ψύχρα, το σκοτάδι

Και τώρα πια
φαντάζομαι τ’ αστέρια
στα πέριξ των λόφων ενδιάμεσα στα δέντρα
αδιάκοπα ν’ ανηφορίζουν προς τον ουρανό
γύρω τους φλογίζονται κάτωχρα βεγγαλικά
στρατολογούνται αθρόα λαμπερές αχτίνες

Και τώρα πια
φαντάζομαι τ’ αστέρια
να μην σφαδάζουν σπασμωδικά
και τώρα πια
φαντάζομαι τ’ αστέρια
ακίνητα καρφωμένα

©Αντώνης Περδικάρης – Ποίηση