ΕΙΔΩΛΟ

Όσο ατέλειωτη είναι η θάλασσα

σε αγαπώ,

απέραντο γαλάζιο 

η αγάπη μου για σένα,

ο ουρανός το ξέρει.

Ο αέρας που φυσά

μου φέρνει το όνομα σου,

όταν γλυκομιλάς 

ανοίγουν οι ουρανοί,

κι η πλάση όλη

δες φοράει τα καλά της.

Όταν γελάς τα αηδόνια όλα

συλλαβίζουν το φιλί σου.

Είσαι το τραγούδι της χαράς,

και σαν τα ρόδα όμορφη,

γι αυτό σ' αγαπώ.

Μην ξεθωριάσει τ' όνειρο

τα μάτια σου σαν κλάψουν.

Ερωτικό μου είδωλο

μιλώ και ακούω τον αντίλαλο σου,

τη νύχτα έρχεσαι σαν σκιά

και μπαίνεις μες στις φυλλωσιές μου.

Σαν ξημερώνει

δυο θάλασσες τα μάτια σου

που λάμπουν στον ορίζοντα,

κι έχουν το χρώμα

του πρωινού.

©Αντώνης Περδικάρης -Ποίηση