Επαίτης στο κατώφλι σου
στέκομαι πάλι απόψε,
μπουκιά ψωμί δε σου ζητώ,
ούτε κατάλυμα να βρω.
Μόνο ζητώ τα μάτια σου,
να δω, να τα θαυμάσω,
μια φευγαλέα σου ματιά,
μου φτάνει να χορτάσω.
Κι αν δεν μ' αφήσουν να σε δω,
εγώ θα σου σφυρίζω,
έναν τσιγγάνικο σκοπό
αγάπης σου χαρίζω.
Επαίτης της αγάπης σου,
γίνομαι κάθε βράδυ,
μια φευγαλέα σου ματιά,
προσμένω στο φεγγάρι.
Κι αν μου τη δώσεις κάποτε,
Θ' ανθίσεις την καρδιά μου,
τον κόσμο αυτόν που με πονά,
θ' αλλάξεις έρωτά μου!
Ο επαίτης (ζητιάνος) ©Βασιλική Καρατάσιου
Δημοσίευση σχολίου