Είμαι ασκητής φτωχός στις ερημιές
Είμαι αέρας άτακτος που τρέχει
Όλο αντιγράφω σύννεφα, βουνά, ποτάμια
κάποια πουλιά στου σύμπαντος τη λίμνη
σώματα να ταξιδεύουν
Χνώτα διάσπαρτα δακρύζουν
πλάθοντας ανάγλυφα στα τζάμια
Στα νερά τους, εικόνα αγάπης, κράτησα τη μορφή σου
και θολώνει τη μέρα και αστέρια τη νύχτα σκορπά
τούτο το πρόσωπο που ακίνητο έχω σκύψει να το κοιτάζω
Κι όταν έφεξε
ακούμπησα στην εικόνα σου αγάπης φιλί
Οι σταγόνες των ματιών σου
διαμάντι σε φως λαμπρό
Κι όταν νύχτωσε
ακούμπησα στην εικόνα σου αγάπης φιλί
Οι σταγόνες των φιλιών σου
στη ψυχή γλυκό ποτό
©ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΡΔΙΚΑΡΗΣ - ΠΟΙΗΣΗ
Δημοσίευση σχολίου