ΓΡΑΦΕΙ Η ΜΑΡΙΑ ΙΩΑΝΝΟΥ - ΦΙΛΗ
Γι'αυτούς που χάθηκαν για την Λευτεριά μας
Γράφω για αυτήν την πέτρα που την δροσίζει
η πρωινή πάχνη και που την τοποθέτησε ο πατέρας μου
για σκαλοπάτι, όταν ήμουν μικρή για να φτάνω
να ανοίγω την πόρτα.
Γράφω για αυτή την μικρή ελιά καταμεσής
στον κάμπο, για αυτόν τον συμμαθητή μου
που ανεβαίναμε μαζί τα σκαλιά του σχολείου
και έβαλε τα στήθια του μπροστά στα τανκς.
Γράφω για αυτόν που ύψωσε την Γαλανόλευκη,
δίνοντας την ζωή του με το τσιγάρο στα χείλη
για την πατρίδα μας.
Είναι τόσο μικρή η Πατρίδα μου που δεν χωράει
χνάρι ξένου κατακτητή.
Είναι τόσο μεγάλη η Πατρίδα μου που χωράει
όλους τους φίλους, όλα τα αδέρφια μου.
Για αυτούς τους φίλους, για αυτά τα αδέρφια
θα γράψω εγώ η ονειροπόλα της Αμμοχώστου μας
με το όνομα Μαρία ένα ΕΠΟΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΒΛΈΠΩ ΠΙΑ ΟΜΩΣ ΑΥΤΟΙ ΑΠΟ ΨΗΛΑ
ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΞΊΖΕΙ
© ΜΑΡΙΑ ΙΩΑΝΝΟΥ- ΦΙΛΗ
Δημοσίευση σχολίου