Το ημερολόγιο της ψυχής μου άνοιξα απόψε αγάπη μου για σένα .
Δάκρυσα ! Πονάω !! Σε ρωτάω !!
Πως μπόρεσες αλήθεια να μου το κάνεις εσύ αυτό σε εμένα ;
Δεν είδες δεν ένιωσες πως εγώ δεν ήθελα τίποτα από εσένα αλλά μόνο απλή αγάπη ;
Ήρθες με το χαμόγελο σου, τις υποσχέσεις σου που φάνταζαν τόσο αληθινές και έγιναν ελπίδες πιστευτές .
Όμως ήταν ψεύτικες όπως τα αμμουδένια κάστρα στην άκρη της θάλασσας που χτυπημένα από το πρώτο κύμα καταρρέουν και γίνονται άμμος ξανά.
Αυτά όμως τα έφτιαξαν χέρια μικρών παιδιών πάνω στον ενθουσιασμό τους , να νιώσουνε για λίγο διάσημοι αρχιτέκτονες, δυνατά ,δεν είχαν σπουδάσει την ζωή όπως δήλωνες εσύ. Δεν γνώριζαν για να τα προφυλάξουν !!
Εσύ δεν ήσουνα μικρό παιδί αλλά ο δυνατός , ο άνθρωπος που δήλωνε ότι θα με ταξίδευε, θα μου μάθαινε πολλά, αυτός που έλεγε ότι οι γύρω μου δεν με εκτίμησαν σωστά αλλά ήρθες εσύ για να το κάνεις με αγάπη και με πράξεις .
Ο άνθρωπος μου όπως αποκαλούσες τον εαυτό σου !!!
Κρίμα πολύ κρίμα σήμαινες και σημαίνεις ακόμα πολλά για εμένα. Δεν κατάλαβες αλήθεια τόσο καιρό ότι δεν ήθελα επιδερμικά συναισθήματα που υποδηλώνουν την ψυχή, αλλά συναισθήματα αληθινά που απελευθερώνουν την ψυχή;
Γιατί; Γιατί δεν είναι κανείς δυνατός στην αγάπη ;
Γιατί προδίδουν τις ψυχές αυτών που πραγματικά τους αγαπάνε !!
Μαρία Ιωάννου 19-5-2020!
Δημοσίευση σχολίου