Ντυμένη στα ασημένια της πέπλα απόψε η νύχτα ξελογιάστρα, και εγώ εδώ στο φως του φεγγαριού της μαγεύτηκα και γλυκά του σιγοτραγουδώ.
Αχ να ήτανε να ερχόσουνα φεγγάρι μου με το ουράνιο άρμα σου εδώ ,μαζί σου να με πάρεις , και στους αιθέρες του ουρανού το πονεμένο μου κορμί εκεί να το ανεβάσεις και από τις γήινες σκέψεις του μυαλού να το απελευθερώσεις .
Να κάνουμε ένα ταξίδι μαζί στο δικό μου όνειρο , να κοίτα κρατάω στα χέρια το κλειδί που θα ξεκλειδώσει τις λουλουδιασμένες πόρτες του δικού μου πλανήτη που λέγεται αγάπη. Ένας κήπος είναι γεμάτος μυρωδιές από τα πιο σπάνια λουλούδια και χρώματα .Το κάθε ένα έχει και ένα όνομα ,ευτυχία ,χαμόγελο ,ελπίδα ,συνέπεια , υπομονή , αναμονή ,έρωτας.
Όλα μαζί φτιάχνουν ένα τραγούδι με μια μεθυστική μελωδία χαρισμένο στην αγάπη . Ένα φως εκτυφλωτικό φως και μια φωνή από σειρήνας χείλη .
Είναι μπροστά μου γλυκιά ,γοητευτική ,όμορφη ,με τα ασημένια μακριά μαλλιά της και το χρυσό στεφάνι .
Το χλιμίντρισμα των ωραίων και δυνατών αλόγων που οδηγούσαν το ουράνιο άρμα της μας έδωσε την εντολή .Έλα μαζί μου ξεκινάει το ταξίδι στον πλανήτη σου που τον λένε αγάπη .
Τραγουδώ δυνατά από χαρά και διαπερνά η φωνή μου το ουράνιο στερέωμα .
Κολυμπάω ναι κολυμπάω δεν ξέρω πως βρέθηκα
μέσα στα νερά του έρωτα της σεληνιακής θάλασσας χωρίς να φέρω αντίσταση .
Μου αρέσει,νιώθω ελεύθερη , και τότε μπροστά στα μάτια μας οι λουλουδιασμένες καγκελόπορτες αναδύονται μέσα από τον βυθό .
Το κλειδί γυρνάω και παραμερίζουν στο πλάι αφού πριν σαν πιστοί υπήκοοι θαρρείς έκαναν μια βαθειά υπόκλιση στην Σελήνη .
Η σπηλιά της αγάπης του δικού μου πλανήτη εκεί να λαμπυρίζει καθώς την φιλάνε οι αχτίδες της όμορφης σελήνης.
Τελικά εδώ είναι το όνειρο και δεν υπάρχει τέλος ποτέ .
Δεν υπάρχουν σύννεφα , δεν υπάρχει σκοτάδι μόνο φως , αγάπη και έρωτας !!!
Μαρία Ιωάννου
26-5-2020.
Δημοσίευση σχολίου