Κι εσείς γλαροπούλια
που ανοίγετε πριν τα καράβια,
σχισμές στους ανέμους
και βλέπετε όνειρα
που δεν χωρούν στη στεριά,
σαν τα φύλλα να πέφτουν στο κύμα
" Ειν ' εύκολο δα ν’ αγαπήσετε θάλασσες".
Γυρνώντας τα πέλαγα
πίκρες κι αρμύρες στα πούπουλα κρύβετε,
πάντα θαρρείτε γοργόνες πως βρίσκετε
Σ' ακτές θα γνωρίσετε στάλες δακρύων,
σε μια δρασκελιά σας τον κόσμο
Και πάντα το βράδυ με φόβο θ’ ακούτε
το χτύπημα πάνω στα κούφια τα βράχια
σπηλιά με σπηλιά να μουγκρίζει,
σημάδια μικρών αστεριών
να ριγούν στο μακρύ πανωφόρι της νύχτας
© Αντώνης Περδικάρης – Ποίηση
