Στις φεγγαρόλουστες νυχτιές
τα όμορφα ακρογιάλια,
μικρό μου όμορφο νησί,
πρώτο της ροδαυγής κρινάκι.
Αφρόπλεκτα τα μάτια σου,
ροδόσταμο τα φιλιά σου,
βελούδινο το χάδι σου,
ολόλευκο όνειρο μου.
Όχι δεν είμαι μοναχός,
χλωμό μου φεγγαράκι ...
Στα όνειρα μου έρχεσαι
και δίπλα μου πλαγιάζεις,
δωσ΄ μου τα χείλη σου να πιώ
του έρωτα το νέκταρ ...
Κι όταν θα ζευγαρώνουμε
μόνο αγάπη και χαρά
κι όλου του κόσμου την
ομορφιά
κλείνω στην αγκαλιά μου.
Σου απλώνω χέρια χάνεσαι,
σου μιλώ δεν απαντάς.
Μια νύχτα ακόμα σ΄
αναζήτησα
χρυσή μου ελπίδα
δροσούλα της αστροφεγγιάς.
Χλωμή σκιά μου σ' ακολουθώ
στου θόλου το στερέωμα
και φυλακίζω τα όνειρα
πριν γίνουν χάρτινα φτερά
στην πέτρα βυθισμένα!
©ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ
Δημοσίευση σχολίου