Αγάπη του πολέμου
Αγάπη αφημένη
για σένα θα πολεμώ
για σένα και το δίκιο
Δεν υπάρχει χρόνος
Όλα περνούν χωρίς να μένει κάτι
Όλα φεύγουν στον αέρα, στα δέντρα,
στα κύματα χαρές πρόσκαιρες
Ένα τραγούδι για το δειλινό που σιγοσβήνει
Το απόγευμα στις έρημες πλατείες
κάτι ξεχασμένα παγκάκια όσων φεύγουνε για πάντα
Οι μέρες πίσω από τα βήματα
μοναχικές φιγούρες καταστρώματος τα βράδια
Δεν υπάρχει ταξίδι σαν το ποίημα
Οι ποιητές ανυπεράσπιστοι προφήτες
Όλα χάνονται και μένει μόνο η γη
Ο στίχος τρέφεται με σώμα παιδικής αγάπης
Φεγγάρι που σκορπίζεται στους κήπους του φρενοκομείου
Ψυχές αφημένες από τους ανθρώπους
Πρόσφυγες αδικημένοι δεν άντεξαν
Σέρνονται στους ορίζοντες των ταξιδιών
Θα έρθω κοντά σου πάλι
σαν αποδημητικό πουλί
που πάντα επιστρέφει
©Αντώνης Περδικάρης - Ποίηση
Δημοσίευση σχολίου