Τα πάντα μας θυμίζουν πως παρότι
μερικές φορές θα παραμένουμε στάσιμοι
το μέλλον πάντα είναι καθ’ οδόν
Θα ήθελα να γράψω ένα ποίημα
να μοιάζει με τον άνεμο
αγέρωχα θλιμμένο σαν βουνό
σαν το βουβό μου το κλάμα γυμνό
δίχως ήχο και ρυθμό
Ένα ποίημα να ακούγεται
στο θρόισμα των δέντρων
και τα δάκρυα των ερωτευμένων
χαραγμένο στην αρμύρα
που κυλά στα πρόσωπα
Ποίημα χωρίς στιχάκια
μόνο ταραχώδη πνεύματα
και μελωδία σαγηνευτική
στα μάτια του παράφορου έρωτα
μες στη ματαιότητα της οδύνης
εσωτερικά ζεστό κι αμίλητο
Γύρνα μην χρονοτριβείς
και μου χαθείς στα σταυροδρόμια
έμεινε το ποίημα μονάχο
Κι ίσως απομείνει από εμάς
σημείο καμπής σε κάποιο δρόμο
©ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΡΔΙΚΑΡΗΣ - ΠΟΙΗΣΗ
Εγγραφείτε στο κανάλι YouTube του ποιητή για περισσότερα βίντεο:
https://www.youtube.com/channel/UCU43NlvjkcsmTSsUbNbVoYg
Ανακαλύψτε τον ποιητή στα social media
👉 Blog https://onirokataskevastis.blogspot.com
👉 Facebook page https://www.facebook.com/antonisperdikarhs/
👉 Ομάδα facebook https://www.facebook.com/groups/807921012645497
ΣΗΜΕΊΟ ΚΑΜΠΉΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα πάντα μας θυμίζουν πως παρότι
μερικές φορές θα παραμένουμε στάσιμοι
το μέλλον πάντα είναι καθ’ οδόν
Θα ήθελα να γράψω ένα ποίημα
να μοιάζει με τον άνεμο
αγέρωχο σαν βουνό
μα δεν κατάφερα το ρυθμό
Ένα ποίημα να ακούγεται
στο θρόισμα των δέντρων
και τα δάκρυα των ερωτευμένων
χαραγμένο στην αρμύρα
που κυλά στα πρόσωπα
Ποίημα χωρίς στιχάκια
μόνο ταραχώδη πνεύματα
και μελωδία σαγηνευτική
στα μάτια του παράφορου έρωτα
μες στη ματαιότητα της οδύνης
εσωτερικά ζεστό κι αμίλητο
Γύρνα, μην χρονοτριβείς
και μου χαθείς στα σταυροδρόμια
έμεινε το ποίημα μονάχο
Κι ίσως ότι μείνει από μας
να είναι ένα σημείο καμπής σε κάποιο δρόμο
©Αντώνης Περδικάρης – Ποίηση