ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΑΝΕΜΟΣ

Το ποίημα φτερούγισμα που χάνεται.
Η θύμηση σου μένει θλίψη μακρινή
κερί αναμμένο στη γωνιά.

Μια χούφτα αγάπης στους θορύβους του παρόντος κόσμου
την ελπίδα μας σηκώνει
την αλήθεια μας σαλπάρει.

Θα ενωθούμε μαραμένοι ψίθυροι στης γης τα βράχια.
Πως ξέρουν τα δάχτυλα μου να σε βρίσκουν
τα δικά μου χέρια  τα δικά σου να προφταίνουν
κύμα το κύμα, όπως η νυχτιά τον άνεμο της ψυχής μου.

Σε κρατώ  σαν τις ώρες μου της σιωπής 
σαν τον κρυμμένο της ψυχής μου λήθαργο
σαν το μακρινό που σέρνω  μέσα μου τίποτα
σαν των ανθρώπων τα λόγια τα μυστικά.

Της ύπαρξης μου φιλί
κλείνουν τα βλέφαρα  και  αγκαλιάζουν εσένα.

© Αντώνης Περδικάρης - Ποίηση

 

Εγγραφείτε στο κανάλι YouTube του ποιητή για περισσότερα βίντεο:
https://www.youtube.com/channel/UCU43NlvjkcsmTSsUbNbVoYg

 

Ανακαλύψτε τον ποιητή στα social media
👉 Blog https://onirokataskevastis.blogspot.com
👉 Facebook page https://www.facebook.com/antonisperdikarhs/
👉 Ομάδα facebook https://www.facebook.com/groups/807921012645497