κι ‘εγώ σ’ αγαπώ και σου γράφω
Η όμορφη μούσα της νύχτας χάθηκε
βελούδινος, σαγηνευτικός ο ήλιος ήρθε
σπυρί, σπυρί τη χάιδεψε
κι’ αυτή διόλου δεν αντιστάθηκε,
αμάρτησε πριν ν ‘ αγιάσει
Η πλανεύτρα μούσα της νύχτας
ούτε μια σκιά δεν άφησε πίσω της
Απαλό ξύπνημα της φύσης,
η νύχτα χάνεται πίσω μας
πράσινο κυματιστό χαλί η χλόη
αχνοφέγγει στους αγρούς
Ξημέρωσε καινούργια μέρα
λέει μια φωλιά στο πουλάκι της
βάλε σημάδι τα νερά,
φόρεσε χρυσές ακτίνες,
κελάηδησε μου και να ξανάρθεις
Μη μ’ αφήσεις ποτέ,
λέει η ρεματιά στο ρυάκι της
Τραγούδησε μου
και να ξανάρθεις
Ξημέρωσε,
κι ‘εγώ σ’ αγαπώ και σου γράφω
καθώς κλείνει ο ήλιος πληγές
στεφανώνοντας τα λουλούδια
Χαμογέλασε,
κλαίω και τραγουδώ για σένα
© ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΡΔΙΚΑΡΗΣ – ΠΟΙΗΣΗ
Δημοσίευση σχολίου