Άχνα

Πρότερο λιόγερμα

δίνει το πρόσταγμα

Κίτρινη ώχρα ψυχή μου

ζεστή βιολετιά βελονιά.

Χέρια π ’  ανοίξαν κιτάπια

κι ’  ειρμούς στο σεπτό υφαντό

σου μουντά περιγράμματα,

κι ’  άμωμες μνήμες εικόνων και

κάθε μου σκέψη μαζί σου,

μοιραίος χειμώνας

σε κλώθει  στα νούφαρα.

“ Πόσο πολύ σ ’  αγαπώ

  δεν το ξέρω,

 φορώ την αγάπη σου ’’

©Αντώνης Περδικάρης – Ποίηση