Αυτό
το καλοκαίρι
έφυγες
σιγά σιγά και ανεπαίσθητα,
ανάμεσα
στην άμπωτη και την παλίρροια
Γράμμα
ξεχασμένο
στ’ όνειρο
Είδωλα
ξεβγάλματα, γυμνά
Σε απορρόφησαν
ουτοπικά
Σκελετωμένα
απομεινάρια
Φύκια,
δίχτυα υπολείμματα
Μέσα
σε ξερά ρινίσματα,
μικρά
κελύφη κι ελαφρόπετρες
η
θάλασσα με ξέβρασε.
Αγάπησα
τη θάλασσα
μαζί
με την εικόνα σου.
Το
κύμα σέρνεται κι αλλάζει πάλι χρώμα.
Μες στις
βοές της θάλασσας σ’ ακούω βαθιά
στα
κλάματα των δελφινιών δειλά - δειλά
Ψάχνω
δίχως αρχή και δίχως τέρμα.
