Τακτικό σημάδι του καιρού
Και περνούν τακτικά τα πουλιά,
και κοιτούν τα σύννεφα,
και τα ρωτούν αν οργίστηκαν...
Κι’ όταν οργίζονται τα σύννεφα,
τα πουλιά σκιάζονται και ξαναπετούν
και ξαναρωτούν.
Παγωμένοι, τσουχτεροί, διπλοί χτύποι,
υποταγή άνευ όρων στον καιρό.
Παγωμένοι, ρυθμικοί, διπλοί χτύποι,
υποταγή άνευ όρων στον ρυθμό.
Δρόμοι διψασμένοι που τρυγούν
κάθετες σταγόνες που κεντούν.
Καλοσύνη, βία,
θυμός, ευγένεια ...
Και περνούν γνώριμα, κυματιστά οι μέρες, καθώς σκορπά σαν κύμα η βροχή...
Εικονολάτρες, πιστοί στην ακρίβεια του καιρού, περιοδικές μονοκοντυλιές
στην λεπτή απεραντοσύνη του.
Ταξίδια των κυμάτων, η θάλασσα κι’ ο ουρανός...
Πλοία που αλαργεύουν τα γκριζόμαυρα βουνά.
Οι καπνοί των ταξιδιών μια τακτική εικόνα σημαίες που κυματίζουν.
Αντώνης Περδικάρης - Ποίηση
