ΜΕΤΑ ΤΟ ΔΕΙΛΙΝΟ, © ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΡΔΙΚΑΡΗΣ – ΠΟΙΗΣΗ

δεν έχω στίχους όμορφους                                                              
και κίτρινες παλιές σειρήνες                                                       
αρμονίες των ανέμων ικετεύω
                                                    
φιλί στυφό και δίχως ίχνη                                            
πως να πορευτώ στο δρόμο σου

βοή σε φέρνει                    
τα τραγούδια κρύφτηκαν
κιτρίνισαν στις νότες τις καμένες

δεν μπορώ να σε ζυγώσω        
σε πεσμένα σκαλοπάτια ξεμακραίνεις
                                                                                               
ίσκιοι κρεμασμένοι
από το τίποτα                                                                                     

κι εγώ δεν βρίσκω χέρι
να κρατήσω την εικόνα σου

και πως να σε κρατήσω
γκρίζα σκιά στην αγορά
                                                          
στο χώμα 

άρρωστα φιλιά                                                                                     
θα γκρεμιστούμε  εδώ
                                                                                                                         
τον ήλιο μη ρωτάς                                                                     
μετά το δειλινό

δεν έχει στάση                                                                                 
δεν υπάρχει τίποτα

© Αντώνης Περδικάρης – Ποίηση