ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ

Κουράστηκα να περπατώ στο διάζωμα της νύχτας,

όπου Άνθρωποι σφενδονίζονται,

από αγκαλιά σε αγκαλιά από καφωδείο σε καφωδείο

από τσιγάρο σε τσιγάρο,

καταναλώνοντας ποτά από κάβες Ψυχών,

που δεν προκάμουν ν΄ αδειάσουν και να γεμίσουν,

και πάντα μεσίστια κρατούν τα αισθήματα,

τα δάκρυα βουλιάζοντας βαθιά μέσα τους,

μην και επιστρέφοντας,

τα λασπωμένα βήματα, τα χαλιά λερώσουν

και τα έπιπλα, που προς επίδειξη έχουν

των λαμπερών ημερών τους...

Κουράστηκα και απόκαμα,

και αντί μόνος να δακρύζω,

ρούχα εξοχής θα φορέσω,

τα πουλιά να βλέπω και τα ζώα,

που τις Ψυχές τους δεν σφενδονίζουν,

σε επίχρυσες βιτρίνες Πολιτισμού ...

Νίκος Δημογκότσης