Τι αξίζει η ποίηση
δίχως τα δέντρα,
δίχως τον έρωτα στο δάσος,
δίχως των αστεριών τη λάμψη.
Στον κόσμο των
ονείρων ψάχνουν
ζωντανή Αγάπη οι
πονεμένοι.
Φίλοι που χάθηκαν χωρίς να δουν το φως
Τι θα έλεγες
δίχως ταξίδια
και των αστεριών τη λάμψη
Τι αξίζεις άμοιρε ποιητή
Όταν πεινάνε τα παιδιά του κόσμου
Όταν τρέμουν τα σπουργίτια
Κι εσύ δεν έχεις ψάλει στίχους
Καράβι δίχως θάλασσα φαντάζεις
Φθαρμένα ποιήματα
ψελλίζεις
πέφτουν τα λόγια
λέξη, λέξη πεθαμένα
όπως οι προδομένοι σύντροφοι
Τι θα έλεγες
αν δεν υπήρχαν σπίτια έρημα λησμονημένα
δίχως μια φωτιά στα παγωμένα χέρια
δίχως μια σταλιά αγάπη
©Αντώνης Περδικάρης - Ποίηση
Δημοσίευση σχολίου