Πέρα από το φως

Αυτό το Καλοκαίρι θα το βλέπουμε

στις φυλλωσιές που πέταξαν.

Οι φωτιές αρρώστιες

γέμισαν τη θάλασσα λυγμούς,

με κύμα τους πυλώνες,

φως που αναβοσβήνει στην ψυχή.

Τα καράβια δίχως φάρο αναμμένα…

Μην ταξιδεύεις, πέλαγος ερημονήσι,

συμφορά ελπίδας, προδομένο λημέρι στίχων.

Το άγριο φως τρομάζει,

πέλαγος η κρύα στέγη,

τα λαμπρά τα φώτα μνήμες άρνησης.

Τ΄ αστέρια δάκρυσαν,

βροχές με λάσπη κόκκινη

σαπίζουν οι ψυχές.

Μια μαύρη τρύπα βάφτισαν ψυχή ...

Ποιητές διαφωνούν.

Τι κι’ αν ακολουθεί ο άνθρωπος με μαύρη μπέρτα.

''©Αντώνης Περδικάρης - Ποίηση ''