«Σε
ονειρεύομαι»…
Φωτεινή
χρυσαφένια καδένα
λαμπερή,
φτερωτή μες στη νύχτα
«Σε
ονειρεύομαι»…
«Για
πάντα σε πίνω
σταγόνα
- σταγόνα»
Ίσως
να μην έχω άλλη διέξοδο
Ίσως
η ψυχή μου να έχει κολλήσει πάνω σου
«χωρίς
να μου δώσει αναφορά»
«Ποθώ»
να
διασχίζω την επιφάνειά σου
τη
μεθυστική μυρωδιά σου
Φαντάζομαι
πως ακόμα κι αν κάποτε χαθώ
αυτή
ακριβώς η μεθυσμένη διαδρομή μου
θα
ζει πάντα κοντά σου
«Μεθώ»
Ίσως
γιατί ποτέ δεν είμαι χορτασμένος
ζαλίζομαι
κι εγώ όπως τα μυγάκια
και
πνίγομαι μες στο κόκκινο κρασί σου
Σ’
αυτή την αγαπημένη μου
την
άφθαρτη, κόκκινη διαδρομή
θα
σε ζητώ σαν μια ταυτότητα ονείρου
©
Αντώνης Περδικάρης – Ποίηση
