ΟΝΕΙΡΟΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗΣ

 

Ταξιδευτής του ουρανού στης έμπνευσης
την αιώρα στοχάζομαι το γαλάζιο χρώμα
το φως που αργεί να φανεί και μετά χάνεται νωρίς
Ένας ζωγράφος είμαι
και γυρίζοντας την πλάτη στον θεατή πληγώνομαι
Ασταθείς εικόνες και μια πληγωμένη συνείδηση
Δύο πρόσωπα, δύο όψεις.
Δύο μέτωπα, δύο φάσεις.

Πανσέληνος...
Και στην πίσω πλευρά του φεγγαριού
αθέατος εγώ καλύπτω την ευάλωτη πλευρά μου.
Υποκρύπτω την παρουσία μου
Τείνω στο μηδέν, είμαι ένα τίποτα
Το μαρτύριο της καρδιάς μου γλυκαίνω με τις λέξεις

Η εκφορά λόγου δεν μ’ αφήνει να ναρκωθώ.
Τα όνειρά μου φωτίζονται με πλέριο φως.
Τα έργα μου διαφέρουν από την πρόθεσή μου
όμως, αυτή με παρηγορεί.
Χωρίς αυτήν δεν είμαι παρά ένα θήραμα κυνηγημένο
ένα απειροελάχιστο επεισόδιο που χάνεται και σβήνει.
Το μαρτύριο της καρδιάς μου γλυκαίνω με τις λέξεις

Και παρακαλώ το όνειρο
Έλα σαν μια αχτίδα φωτός, σε παρακαλώ
Ακόμα κι όταν εγώ φύγω μάτι θαμπό και δακρυσμένο,
εσύ θα υπάρχεις ακόμα και μετά τον χαμό μου,
θα ακούγεσαι σαν μια λέξη, σαν κάποιο όνομα,
σαν κάποιο αστέρι στον ίδιο ουρανό,
σαν άσπρη κουκίδα πάνω στο γαλάζιο της ίδιας θάλασσας…

Από το βιβλίο: ~ Ονειρο-Κατασκευστής
© Αντώνης Περδικάρης - Ποίηση