Γλυκό
νερό η ποίηση
αγνή
και άχραντη.
Ανάπλασμα
κυμάτων,
στου
ορίζοντα τα πέρατα
φαντάζει
αδέσποτη.
Κομμάτια
σκόρπια
στα
βράχια που θωρώ
διαβαίνοντας
απ’ τα περάσματα των καραβιών.
…
Στο
άσπρο των αφρών στίχο με στίχο συννεφιάζει.
Στην
άκρη των νερών η ερυθρότητα της νύχτας.
Αντανακλά
τις ώρες μες στο χρόνο .
Προάγγελος
το φως της ανεπαίσθητα προβάλει.
Μια
γαλανή εκτόνωση στις νότες των κυμάτων.
Το
λιόγερμα χρυσό ποτάμι απόμακρο.
Οι
χαμηλές ακτογραμμές ροδόχρωμες.
Μια
άγκυρα η ποίηση στηρίζει τ' άστρα
μυριάδες
δώρα φωτισμών στο σύμπαν,
ισημερίας
κίτρινο–λευκοί ρυθμοί.
©Αντώνης
Περδικάρης - Ποίηση
Δημοσίευση σχολίου