Πρότερο
λιόγερμα
δίνει
το πρόσταγμα
Κίτρινη
ώχρα ψυχή μου
ζεστή
βιολετιά βελονιά.
Χέρια
π ’ ανοίξαν κιτάπια
κι
’ ειρμούς στο σεπτό υφαντό
σου
μουντά περιγράμματα,
κι
’ άμωμες μνήμες εικόνων και
κάθε
μου σκέψη μαζί σου,
μοιραίος
χειμώνας
σε
κλώθει στα νούφαρα.
“
Πόσο πολύ σ ’ αγαπώ
δεν το ξέρω,
φορώ την αγάπη σου ’’
©Αντώνης
Περδικάρης – Ποίηση
Δημοσίευση σχολίου