Ξεμάκρυνες μες στη βροχή
στο
θόρυβο του δρόμου,
κίτρινη πόλη μαγική
σκεπάζει
τον καημό μου.
…
Πως
σ’ έχασα για πάντα
πως
σ’ έκρυψε του κόσμου η σκοτεινιά.
Πως
χάθηκες για πάντα
πως
σ’ έκρυψε τ’ ονείρου η συννεφιά.
Σε
πήρε η ανατολή
και
χάθηκες στα ξένα,
σαν
ηλιαχτίδα την αυγή
ζητώ
να βρω εσένα.
…
Πως
σ’ έχασα για πάντα
πως
σ’ έκρυψε του κόσμου η σκοτεινιά.
Πως
χάθηκες για πάντα
πως
σ’ έκρυψε τ’ ονείρου η συννεφιά.
Σαν
χάθηκε η αγάπη
στη
σκοτεινιά του κόσμου
και
κρύφτηκε τ' αστέρι
στη
συννεφιά τ’ ονείρου
…
Πως
σ’ έχασα για πάντα
πως
σ’ έκρυψε του κόσμου η σκοτεινιά.
Πως
χάθηκες για πάντα
πως
σ’ έκρυψε τ’ ονείρου η συννεφιά.
©Αντώνης Περδικάρης – Ποίηση
