~ Ώχρα ~

Σε αγαπώ και σου γράφω.
Παγερή αγκαλιά της βροχής,

στο παράθυρο που ’χω πλαγιάσει.

Κι έχεις χλωμού φεγγαριού τη θωριά,

του λαμπρού αστεριού τη φήμη,

ταξίδια κι αρμύρες μυρίζεις.

Ποτάμι χρυσό τα μαλλιά σου,

σε λίμνες και θάλασσες λούζεται.

Γι‘ αυτό δεν μπορώ
να σταθώ στις ακίνητες πέτρες,

και όλο ρεμβάζω,

τα πήγαιν’ έλα 
του πέλαου στις θύρες των όρμων.

Σου γράφω γιατί σ’ αγαπώ...

Πανσέληνη ώχρα της μούσας,

π' αγάπες χαμένες φωτίζει.

Από το βιβλίο : 

~ Προσκυνώντας μια γοργόνα ~

© Αντώνης Περδικάρης – Ποίηση